วันเสาร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2552

สุภาษิตสอนนาย

สุภาษิตสอนนาย
ภาษิตของเก่า ท่านเล่าขาน มาแต่ครั้งโบราณ มีมากหลาย
เป็นคำกลอนสอนสั่ง ทั้งหญิงชาย “สุภาษิตสอนนาย” ไม่เห็นมี

แม้โชคช่วยอำนวย เป็นนายเขา อย่าเป็นคนหูเบา ไม่ถ้วนถี่
จับเอาความข้างเดียว เที่ยวพาที ให้พิจารณาความดี ที่ผลงาน

นายที่ดี ต้องเอาใจใส่ลูกน้อง คอยสอดส่องทุกข์สุข อยู่ทุกด้าน
คอยช่วยเหลือ ถ้าลูกน้องนั้นต้องการ แต่ไม่ถึงกับจุ้นจ้าน จนเกินควร

แม้ลูกน้องทำผิด ไม่คิดข่ม พิจารณาเหมาะสม โดยทั่วถ้วน
จงพูดจาว่ากล่าว อย่างนิ่มนวล ไม่ลามรวน เรื่องเก่าให้เนานาน

อันการเตือนนั้นเล่า ต้องเข้าท่า ไม่ดุด่าต่อหน้า คนทั้งบ้าน
เรียกไปเตือนสองต่อสอง ห้องทำงาน เที่ยวโจษขานลับหลัง ฟังไม่งาม

งานสำเร็จลง ก็ด้วยเราช่วยกัน ไม่ควรดื้อถือรั้น ฟังไม่ห้าม
เป็นนายเขาเอาแต่ใจ ใครก็ตาม ควรฟังความเห็นอื่นบ้าง เป็นทางดี

อันการงานทั้งหลาย ควรจ่ายแจก มีการจัดแบ่งแยก เป็นหน้าที่
หากคนเดียวจะรวบไว้ ไม่เข้าที ลูกน้องหรือจะมี กำลังใจ

เป็นนายเขาต้องขยัน หมั่นศึกษา ดูให้เป็นก้าวหน้า ทันสมัย
ไม่ล้าหลัง ห่างเหินจนเกินไป ลูกน้องก้าวหน้าไกล ตามไม่ทัน

ไม่จำเป็นต้องศึกษา มากกว่าเขา ให้รู้หลักพอเป็นเค้า เขาเชื่อมั่น
แม้เป็นนายรู้จักใช้ สบายครัน ไม่จำเป็นต้องฟาดฟัน อยู่คนเดียว


เมื่อลูกน้องก้าวหน้า ก็อย่าขวาง หรือคิดหาลู่ทาง คอยหน่วงเหนี่ยว
ทำทีท่าบึ้งตึง ถมึงเกลียว เข้าขับเคี่ยวกันท่า ไม่น่ายล

เมื่อมีส่วนร่วมแบ่ง ไม่แย่งก่อน ลูกน้องต่างเดือดร้อน อยู่ทุกหน
ไม่คิดแต่จะเอา เข้ากระเป๋าตน คิดถึงคนอื่นเขา จึงเข้าการ

อันหัวหน้ามีดี ที่เมตตา ปรารถนาให้เขาสุข ทุกสถาน
กรุณาเติมต่อ แต่พอประมาณ ให้เขาผ่านพ้นทุกข์ สุขฤทัย

ประกอบกับ มุทิตา คือพาชื่น เห็นคนอื่นก้าวหน้า พาสดใส
ไม่ควรคิด อิจฉาอยู่ในใจ เขาทำได้ดีกว่า น่าจะชม

อีกทั้งติด อุเบกขา ไม่อาฆาต เห็นลูกน้องผิดพลาด ไม่ทับถม
คอยจับผิด คิดว่าตามอารมณ์ ไม่เหมาะสม เที่ยวว่าด่าประจาน

หัวหน้าดี นั้นให้เห็นเป็นตัวอย่าง ช่วยเขาทำทุกอย่าง จนรอบด้าน
ไม่เอาเปรียบใช้คนอื่น ตัวชื่นบาน แล้วเสนอผลงาน เพื่อตนเอง

เมื่อปัญหาเกี่ยวไป ถึงภายนอก ตัวหัวหน้า ต้องออก ถึงจะเก่ง
เข้ารับผิดชอบด้วย ช่วยบรรเลง ลูกน้องเกรงว่าเรา นั้นเอางาน

แม้หัวหน้าคนใด ได้เช่นนี้ คงจะมีคนรัก สมัครสมาน
มีคนขอเป็นลูกน้อง เกินต้องการ ใครพบพาน ก็เป็นบุญ เกื้อหนุนเอย

บูรชัย ศิริมหาสาคร

วันพุธที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2552

ภาษิตสอนเจ้านาย

สุภาษิตสอนนาย
ภาษิตของเก่า ท่านเล่าขาน มาแต่ครั้งโบราณ มีมากหลาย
เป็นคำกลอนสอนสั่ง ทั้งหญิงชาย “สุภาษิตสอนนาย” ไม่เห็นมี

แม้โชคช่วยอำนวย เป็นนายเขา อย่าเป็นคนหูเบา ไม่ถ้วนถี่
จับเอาความข้างเดียว เที่ยวพาที ให้พิจารณาความดี ที่ผลงาน

นายที่ดี ต้องเอาใจใส่ลูกน้อง คอยสอดส่องทุกข์สุข อยู่ทุกด้าน
คอยช่วยเหลือ ถ้าลูกน้องนั้นต้องการ แต่ไม่ถึงกับจุ้นจ้าน จนเกินควร

แม้ลูกน้องทำผิด ไม่คิดข่ม พิจารณาเหมาะสม โดยทั่วถ้วน
จงพูดจาว่ากล่าว อย่างนิ่มนวล ไม่ลามรวน เรื่องเก่าให้เนานาน

อันการเตือนนั้นเล่า ต้องเข้าท่า ไม่ดุด่าต่อหน้า คนทั้งบ้าน
เรียกไปเตือนสองต่อสอง ห้องทำงาน เที่ยวโจษขานลับหลัง ฟังไม่งาม

งานสำเร็จลง ก็ด้วยเราช่วยกัน ไม่ควรดื้อถือรั้น ฟังไม่ห้าม
เป็นนายเขาเอาแต่ใจ ใครก็ตาม ควรฟังความเห็นอื่นบ้าง เป็นทางดี

อันการงานทั้งหลาย ควรจ่ายแจก มีการจัดแบ่งแยก เป็นหน้าที่
หากคนเดียวจะรวบไว้ ไม่เข้าที ลูกน้องหรือจะมี กำลังใจ

เป็นนายเขาต้องขยัน หมั่นศึกษา ดูให้เป็นก้าวหน้า ทันสมัย
ไม่ล้าหลัง ห่างเหินจนเกินไป ลูกน้องก้าวหน้าไกล ตามไม่ทัน

ไม่จำเป็นต้องศึกษา มากกว่าเขา ให้รู้หลักพอเป็นเค้า เขาเชื่อมั่น
แม้เป็นนายรู้จักใช้ สบายครัน ไม่จำเป็นต้องฟาดฟัน อยู่คนเดียว


เมื่อลูกน้องก้าวหน้า ก็อย่าขวาง หรือคิดหาลู่ทาง คอยหน่วงเหนี่ยว
ทำทีท่าบึ้งตึง ถมึงเกลียว เข้าขับเคี่ยวกันท่า ไม่น่ายล

เมื่อมีส่วนร่วมแบ่ง ไม่แย่งก่อน ลูกน้องต่างเดือดร้อน อยู่ทุกหน
ไม่คิดแต่จะเอา เข้ากระเป๋าตน คิดถึงคนอื่นเขา จึงเข้าการ

อันหัวหน้ามีดี ที่เมตตา ปรารถนาให้เขาสุข ทุกสถาน
กรุณาเติมต่อ แต่พอประมาณ ให้เขาผ่านพ้นทุกข์ สุขฤทัย

ประกอบกับ มุทิตา คือพาชื่น เห็นคนอื่นก้าวหน้า พาสดใส
ไม่ควรคิด อิจฉาอยู่ในใจ เขาทำได้ดีกว่า น่าจะชม

อีกทั้งติด อุเบกขา ไม่อาฆาต เห็นลูกน้องผิดพลาด ไม่ทับถม
คอยจับผิด คิดว่าตามอารมณ์ ไม่เหมาะสม เที่ยวว่าด่าประจาน

หัวหน้าดี นั้นให้เห็นเป็นตัวอย่าง ช่วยเขาทำทุกอย่าง จนรอบด้าน
ไม่เอาเปรียบใช้คนอื่น ตัวชื่นบาน แล้วเสนอผลงาน เพื่อตนเอง

เมื่อปัญหาเกี่ยวไป ถึงภายนอก ตัวหัวหน้า ต้องออก ถึงจะเก่ง
เข้ารับผิดชอบด้วย ช่วยบรรเลง ลูกน้องเกรงว่าเรา นั้นเอางาน

แม้หัวหน้าคนใด ได้เช่นนี้ คงจะมีคนรัก สมัครสมาน
มีคนขอเป็นลูกน้อง เกินต้องการ ใครพบพาน ก็เป็นบุญ เกื้อหนุนเอย

บูรชัย ศิริมหาสาคร